Dzień dwunasty

Kosy przeprowadzają się do ogrodu.Temperatura w dzień jest wysoka, więc i noce mają być cieplejsze. To dobry moment na wprowadzenie tej zasadniczej dla pisklaków zmiany.

Przed całą szóstką zupełnie nowe wyzwania. Kiedyś przecież musi nastąpić ten moment, w którym - właściwie już młodzież, będzie zmuszona zmierzyć się z naturą, w której przyszła na świat i do której jest stworzona. Warunki do wzrostu miały dotychczas cieplarniane i nienaturalne, ale jest nadzieja, że instynkt będzie im podpowiadał jak przeżyć, aby zachować ciągłość gatunku.

Trzymając je w domu starałem się przyzwyczaić je do jednego rodzaju gwizdu, który wykonywałem w trakcie karmienia. Po czasie zauważyłem, że reagują na niego. To dosyć ważne. Gdy zagubią się w krzakach, mam dla nich sygnał przywoławczy.

 Przeprowadzka odbyła się spokojnie. Ptaki jeden po drugim wyskakiwały z klatki. Najmłodsze oczywiście na końcu i dopiero po dłuższej chwili. Niektóre od razu rzuciły się w krzaki, by spenetrować teren. Ukształtowanie płożących się jałowców dawało im dobre warunki do biegania w ukryciu i z dala od nieproszonych gości z nieba. W okolicy kręciły się stada kawek, a czasem przelatywała para srok.

W naturze zaczęły zachowywać się zupełnie inaczej. Gdy był z nimi człowiek, jeszcze jakby swobodniej, ale gdy tylko się oddalił chowały się, sprawiając wrażenie, że czują się mniej bezpieczne. Niestety paradoksalnie może być tak, że to człowiek stanie się dla nich największym zagrożeniem. Może nabiorą dystansu...?

 

 

Na zdjęciach widać wyraźnie jak bardzo pobrudziły się żyjąc w klatce. Myślę, że potrzebują troszkę czasu i doprowadzą swoje piórka do eleganckiej czystości. Deszcz pomoże.

Swoją pierwszą noc w ogrodzie spędziły nie w klatce, lecz schowane pod gałęziami jałowca.